Dat heb ik niet bewust gedaan... misschien toch wel.
Laatste tijd houdt het mij nogal bezig, het onbewuste. Ik las toen een aantal artikelen op internet en toen werd mij iets heel duidelijk. Er is verwarring onder allerlei therapeuten over bewust en onbewust. Na het lezen van die artikelen ging er bij mij een lampje aan.
Wat mij duidelijk werd is, dat mijn eigen taalgebruik die onduidelijkheid in de hand werkt. Een van die artikelen die ik las bracht niet een twee deling maar een driedeling. En ik herken die in mijn eigen leven.
Ten eerste is er bewust gedrag: ik weet dat ik iets doe en ik heb er voor gekozen. Ik kies er voor om mijn hand op te tillen of om een kopje thee, ja schiet niet in de lach, te drinken. Allemaal zaken die ik bewust doe. Ik heb mijn wil nodig om het te doen.
Ten derde is er het onbewuste gedrag, dat is waar mijn wil geen controle overheeft. Bijvoorbeeld mijn hartslag of ademhalen maar ook traumatische ervaringen die het van mij overnemen. Ik krijg bijvoorbeeld een paniek aanval of een schrik reactie die misschien te herleiden is naar een trauma dat ik opgelopen heb. Het is reflexmatig en ik kan er, ook al zou ik willen, niets tegen doen.
Maar de voor mij meest interessante is de tweede vorm, het onderbewuste gedrag. Zoals de schrijver van een artikel beweerde, is dat het gebied waar ik ooit bewust afstand van heb genomen. Ik heb besloten om me daar niet meer mee bezig te houden. Het zijn meestal hardnekkige overtuigingen waar ik niet mee wil dealen. Ik oefen bewust geen invloed uit op het proces dat zich daar afspeelt. Bijvoorbeeld mijn ervaringen uit het verleden en de reactie die daar toen bij paste om te overleven gelden nog steeds voor mij. De observeerder van mijn gedrag zal dat veelal niet begrijpen tenzij die soortgelijk gedrag in die situatie vertoont.
Mijn onderbewuste beperkt mij veelal, want mijn kinderlijke gedrag uit het verleden heeft positieve en vervelende bijwerkingen. Ze leveren meestal wat positiefs op op korte termijn maar kosten des te meer op lange termijn. Omdat ze op korte termijn iets opleveren blijf ik dat gedrag vertonen en krijg ik wat ik altijd krijg. Daar ben ik natuurlijk regelmatig niet heel erg blij mee maar het douceurtje is goed genoeg op 't moment. Ik overleef het wel.
Mijn onderbewustzijn onderzoeken is geen leuk werkje. En ik wil het eigenlijk ook niet, maar als ik de prijs bekijk die ik er op de lange termijn voor betaal, dan wil ik het misschien wel. Dan zal ik die lange termijn prijs wel recht in de ogen moeten kijken en dat doet zeer, want ik heb het mezelf aangedaan. Maar wat ik ook ontdekte is, dat ik geen slachtoffer ben van mijn onderbewustzijn. Ik heb er immers ooit zelf voor gekozen. - Dat kan ik niet zeggen van mijn onbewustzijn.- Van mijn onbewustzijn kan ik wel degelijk een slachtoffer zijn. Net zoals ik een slachtoffer ben van een traumatische ervaring.
De les die ik er uit trek is: Ik doe vrijwel alles bewust of onderbewust, dus ik kan het veranderen! Makkelijk? Nee. En ik weet ik ben geen slachtoffer van wat ik vanuit mijn onderbewuste doe.
