Ik ben de weg kwijt
Ik ben de weg kwijt... Ik loop in het bos en wil eruit geraken. Vast besloten eruit te geraken loop ik rechtdoor en negeer iedere afslag, want volgens mijn kaart is het bos maar drie kilometer diep en breed. Helaas staan er geen wegen op mijn kaart. Na een twintig minuten lopen kom ik een man tegen en ik vraag hem hoe ik uit het bos kom. Hij vertelt mij dat hij ook geen kaart heeft maar wel ondervonden heeft dat je er met twee keer links afslaan uit moet komen. Ik loop maar weer rechtdoor, want ja zijn ervaringen is geen bewijs en hij heeft immers ook geen kaart.
Na een klein uurtje denk ik, Ik had er al uit moeten zijn, het zal wel na de volgende bocht zijn. Maar helaas geen open ruimte, alleen datzelfde ondertussen saaie bos. Alle wegen lijken op elkaar. Dan zie ik een meisje lopen met een hondje en vraag haar hoever het nog tot de rand van het bos is. Zij zegt: maar een paar meters. Hoopvol loop ik rechtdoor, maar na een paar meters geen einde bos hoor. Tja, denk ik, wat weet zo'n kind nu van afstanden. Stevig loop ik door in mijn overtuiging dat het einde van het bos binnenkort daar zal zijn.
Na twee uur stevig lopen valt mij op dat het patroon van de bomen en struiken langs mijn weg zich herhaalt. Vreemd, denk ik, maar het zal wel zo zijn aangelegd. Ondertussen begin ik moe te worden en heb wel zin in een kopje koffie. Waar is toch die verdraaide uitgang van het bos. In mijn overtuiging dat de rechte weg de kortste afstand tussen twee punten is loop ik recht door.
Het begint ondertussen donker te worden en het valt mij op dat de zon net nog recht voor mij stond maar nu rechts van mij ondergaat. Ja, dat is logisch denk ik. De zon draait immers altijd van oost naar west. Het klopt in mijn hoofd.
Dan zie ik een sleutel op de grond liggen. Ik raap hem op en zie dat het een standaard sleutel is en nog niet zo lang geleden door iemand verloren, want rt zitten nog geen roestplekjes op. Sleutelummer 25 lees ik. Die kan ik goed gebruiken, want zo'n sleutel past op onze schuur. Nu heb ik een extra losse sleutel zoals er ook aan mijn sleutelbos zo een hangt. Ik voel de sleutelbos in mijn broekzak en er piept een sleutel door een gaatje in mijn broekzak tegen mijn huid. Irritant is dat.
Ik vraag u, beste lezer: Zijn mijn overtuigingen waar? Zijn mijn waarnemingen correct? En mijn interpretaties juist?
En hoe denkt u dat ik uit het bos kan geraken? Wat zou u mij aanraden?
